Tradycyjny sznycel wiedeński, czyli wiener schnitzel jest daniem, które można spotkać praktycznie w każdej restauracji austriackiej. Zarówno w ekskluzywnej, zlokalizowanej w pięciogwiazdkowym hotelu, jak również w przydrożnym barze.
Jest to cieniutko rozbity kotlet cielęcy usmażony w panierce na sklarowanym maśle. W odróżnieniu od polskiego schabowego panierka nie może przylegać do mięsa, tylko powinna falować. Sznycel podawany jest tradycyjnie z sałatką kartoflaną lub ziemniakami z pietruszką, a do tego cytryna i borówki.
Jest to cieniutko rozbity kotlet cielęcy usmażony w panierce na sklarowanym maśle. W odróżnieniu od polskiego schabowego panierka nie może przylegać do mięsa, tylko powinna falować. Sznycel podawany jest tradycyjnie z sałatką kartoflaną lub ziemniakami z pietruszką, a do tego cytryna i borówki.
Pierwowzór sznycla wiedeńskiego pochodzi z Włoch, gdzie przygotowywało się go w panierowanym jajku, tartej bułce i startym parmezanie, a smażyło na oliwie. Feldmarszałek hrabia Joseph Radetzky, po zwycięskim powrocie z Lombardii, przywiózł z Włoch do Wiednia przepis na danie. Wiedeńczycy nie dysponowali parmezanem, ani oliwą z oliwek, dlatego obtoczyli mięso tylko w tym, co było dostępne: w mące, jajku oraz bułce tartej i usmażyli go na sklarowanym maśle. W ten sposób ponad 150 lat temu powstał ich narodowy przysmak znany na całym świecie. Wiener schnitzel to oryginalna nazwa kotleta zrobionego z cielęciny chroniona prawem autorskim. Kotleta wieprzowego lub drobiowego znajdziemy w austriackich lokalach pod nazwą „Schnitzel Wiener Art”.
Austriacy słyną również z ciast, takich jak strudel (rodzaj ciasta makaronowego z nadzieniem na przykład jabłkowym, zawijanego w rulon i pieczonego) i kipfle (rodzaj pączków) oraz słodyczy.